วิวาห์ไฮโซ 1-3 เล่มจบ /เจียนเจียนีจึ เขียน
วิวาห์ไฮโซ 1-3 เล่มจบ
เจียนเจียนีจึ เขียน
นกแก้ว แปล
เรื่องย่อ
ลูกนอกสมรสของตระกูลเมิ่งมีชะตาชีวิตอยู่สองแบบ
แบบที่หนึ่งคือ ‘มีประโยชน์’ และถูกใช้ประโยชน์จนตาย
แบบที่สอง ‘ไร้ประโยชน์’ และไม่มีใครต้องการ
เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง เมิ่งถิงจึงเลือกแบบที่สอง
อย่างไม่ลังเล ผลก็คือ… เขาถูกจับแต่งงาน!
‘โอ้…’
-----------------------------------------------------------
รีวิว
ช่วงนี้แนวกลับมาเข้าร่างมาแรงมากๆ จริงๆ มันก็มาสักพักใหญ่ๆ แล้ว เรื่องนี้ก็เช่นกัน (แต่เพิ่งมารีวิวเพราะลืมไปเลย555)
ถ้าให้เรานิยามนิยายเรื่องนี้สั้นๆ คือ หวาน หวานมาก อวดหลัวอวดเมีย
คือบั่บ55555 อ่านแล้วจะสำลักความหวานตาย
เมิ่งถิง ลูกนอกสมรสของตระกูลเมิ่งที่ตายแล้วกลับมาเข้าร่างตัวเอง ชาติก่อนนางตายเพราะถูกใช้งานหนักจนใหลตาย ชาตินี้เลยตั้งใจว่าจะเป็นคนไม่มีประโยชน์กินนอนไปวันๆ เลยถูกจับแต่งงานกับเยี่ยนถิง (พระเอก) แต่งปุ๊บชีวิตเปลี่ยน ดีขึ้นผิดหูผิดตาเรียกได้ว่าถูกหวยพันล้านก็ว่าได้ (สามสิบล้านมันน้อยไปเมื่อเทียบกับความพรีเมียมของพี่เยี่ยน)
เมิ่งถิง นิสัยจะแปลกๆ นิ่งๆ ตรรกกะแปลกๆ เพราะถูกเลี้ยงมาแบบผิดปกติตั้งแต่เด็ก หัวช้า คนเขียนตั้งใจสร้างคาร์แรกเตอร์เหมือนเด็กออทิสติกนะสำหรับเรา คือเมิ่งถิงไม่มีตรงกลาง ดีสุด หรือแย่สุดไป ไม่รักก็เกลียดไปเลย เป็นต้น
เยี่ยนซุย นิสัยผู้ใหญ่มีความเป็นผู้นำ พูดน้อย หลงน้องเมิ่ง เปย์น้องเมิ่งหนักมาก จนทำให้ตัวละครที่ขาดความรักอย่างเมิ่งถิงได้รับการเติมเต็ม ถ้าเมิ่งถิ่งเป็นทราย เยี่ยนซุยก็คือน้ำ ที่ซัดเข้าหาด ไหลลงทรายที่กลวงเปล่า
เนื้อเรื่อง: เราว่ายืดเยื้ออะ แอบเอื่อยๆ ค่อนข้างมาก เพราะไม่มีการตัดบทสนทนา หรือตัดฉากแบบจบงานเลี้ยงแล้วโผล่ไปอีกสัปดาห์ต่อมาเลย คือทุกๆ วันจะเรียงต่อๆ กันไป จนบางทีเรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกล้องวงจรปิดอะ แล้วยิ่งตัวละครเอกพูดน้อยทั้งคู่ เรื่องเลยเนือยสำหรับเรา หวานมากเกินไปนิดด้วย5555
สรุป
ถ้าใครสายหวานต่างๆ น่าจะชอบน้องเมิ่งกับเยี่ยนซุยกัน คือเราก็ไม่ได้ไม่ชอบอะ แต่มันก็แอบเบื่อๆ บ้าง เพราะทั้งคู่ซูมากจนน่ากลัวเลย5555 ไม่มีใครทำอะไรได้ทั้งนั้น ตัวร้ายวางแผนไรมาเจอตีกลับหมด เพราะพระเอกฉลาดมากๆ ยิ่งเป็นผู้นำตระกูลยิ่งรอบคอบ วางแผนเก่ง คือเขียนออกมาแล้วเก่งจริง แต่เก่งจนตัวร้ายกากไปเลย วงวานตัวร้ายมาก
ทำไมยิ่งพิมพ์ยิ่งดูไม่น่าอ่าน แต่จริงๆ มันก็โอเคเลยนะ เราอ่านเล่มนึงวันเดียวจบเลย ไม่ได้อ่านแล้วทิ้งๆ
3.5 /5 คะแนน
ไม่ใช่เรื่องที่เราชอบมากเท่าไร แต่เราก็มีหยิบอ่านซ้ำ เวลาอยากหาอะไรเบาๆ อ่าน (เราอ่านตั้งแต่มันออกวันแรกอะ จนตอนนี้เพิ่งจะมารีวิว สิ้นมากเว่อ)
เมิ่งถิง นิสัยจะแปลกๆ นิ่งๆ ตรรกกะแปลกๆ เพราะถูกเลี้ยงมาแบบผิดปกติตั้งแต่เด็ก หัวช้า คนเขียนตั้งใจสร้างคาร์แรกเตอร์เหมือนเด็กออทิสติกนะสำหรับเรา คือเมิ่งถิงไม่มีตรงกลาง ดีสุด หรือแย่สุดไป ไม่รักก็เกลียดไปเลย เป็นต้น
เยี่ยนซุย นิสัยผู้ใหญ่มีความเป็นผู้นำ พูดน้อย หลงน้องเมิ่ง เปย์น้องเมิ่งหนักมาก จนทำให้ตัวละครที่ขาดความรักอย่างเมิ่งถิงได้รับการเติมเต็ม ถ้าเมิ่งถิ่งเป็นทราย เยี่ยนซุยก็คือน้ำ ที่ซัดเข้าหาด ไหลลงทรายที่กลวงเปล่า
เนื้อเรื่อง: เราว่ายืดเยื้ออะ แอบเอื่อยๆ ค่อนข้างมาก เพราะไม่มีการตัดบทสนทนา หรือตัดฉากแบบจบงานเลี้ยงแล้วโผล่ไปอีกสัปดาห์ต่อมาเลย คือทุกๆ วันจะเรียงต่อๆ กันไป จนบางทีเรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกล้องวงจรปิดอะ แล้วยิ่งตัวละครเอกพูดน้อยทั้งคู่ เรื่องเลยเนือยสำหรับเรา หวานมากเกินไปนิดด้วย5555
สรุป
ถ้าใครสายหวานต่างๆ น่าจะชอบน้องเมิ่งกับเยี่ยนซุยกัน คือเราก็ไม่ได้ไม่ชอบอะ แต่มันก็แอบเบื่อๆ บ้าง เพราะทั้งคู่ซูมากจนน่ากลัวเลย5555 ไม่มีใครทำอะไรได้ทั้งนั้น ตัวร้ายวางแผนไรมาเจอตีกลับหมด เพราะพระเอกฉลาดมากๆ ยิ่งเป็นผู้นำตระกูลยิ่งรอบคอบ วางแผนเก่ง คือเขียนออกมาแล้วเก่งจริง แต่เก่งจนตัวร้ายกากไปเลย วงวานตัวร้ายมาก
ทำไมยิ่งพิมพ์ยิ่งดูไม่น่าอ่าน แต่จริงๆ มันก็โอเคเลยนะ เราอ่านเล่มนึงวันเดียวจบเลย ไม่ได้อ่านแล้วทิ้งๆ
3.5 /5 คะแนน
ไม่ใช่เรื่องที่เราชอบมากเท่าไร แต่เราก็มีหยิบอ่านซ้ำ เวลาอยากหาอะไรเบาๆ อ่าน (เราอ่านตั้งแต่มันออกวันแรกอะ จนตอนนี้เพิ่งจะมารีวิว สิ้นมากเว่อ)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น