รีวิว ท่านอ๋อง...ข้าอยากเป็นศรีภรรยา / Wu Shi Yi เขียน

ท่านอ๋อง...ข้าอยากเป็นศรีภรรยา (1-3 เล่มจบ)

Wu Shi Yi เขียน

เหมยสี่ฤดู แปล

เรื่องย่อ

อาหนานเป็นเพียงลูกอนุ มีฐานะต่ำต้อย ได้แต่งงานกับซูอ๋องที่ถูกทำนายว่ามีดวงพิฆาตภรรยา แต่เพราะฐานะอันต้อยต่ำของนางทำให้ไทเฮาไม่พอพระทัย อยากหาชายารองที่มีฐานะสูงส่งมาให้บุตรชายเพิ่ม อาหนานไม่ถือสา ทั้งไม่คิดแก่งแย่งชิงดีกับใคร คนธรรมดาที่ทะลุมิติมาเป็นลูกอนุอย่างนาง หวังเพียงได้มีชีวิตสงบสุขเรียบง่าย แต่งงานแล้วทำตัวเป็นศรีภรรยาของสามีและมารดาที่ดีของบุตรเท่านั้น แต่หนักใจตรงที่สามีเป็นโรครักสะอาดขั้นรุนแรง ไม่ว่าไทเฮาจะส่งสาวงามเข้ามากี่คนล้วนถูกเขามองเป็น “ขยะ” ที่ทำให้จวนอ๋องแปดเปื้อนทั้งสิ้น แล้วอย่างนี้นางจะเล่นบทศรีภรรยาหาอนุเต็มบ้านให้สามีได้อย่างไร

-------------------------------------------

รีวิว

หลังจากชอบกล้วยเรื่องนึง เรื่องสองสามสี่ก็ตามมา และก็ไม่ผิดหวังอีกแล้ว /ปรบมือรัวๆ ไม่รู้ว่าเราดวงดีหยิบเจอเล่มที่โอเค หรือหนังสือของสนพ.โอเคอยู่แล้ว แต่เราดีใจมากกก5555 เพราะซื้อมารวดเดียวสามเล่มเลย ถ้าไม่สนุกคงเสียใจมาก (สามเล่มก็พันกว่าแล้วคนดี)

เรื่องนี้นางเอกเป็นคนในยุคนี้ที่ทะลุไปยุคโบราณ ทะลุแบบที่ลืมพกสกิลแมรี่ซูไปด้วย เพราะนางไม่รู้ประวัติศาสตร์ ไม่มีความรู้แปลกๆ วิทยาการใหม่ๆ อะไรเลย เรียกได้ว่าไปแบบตัวเปล่าๆ แถมยังปรับตัวกับวัฒนธรรมผู้ชายเป็นใหญ่ ผู้หญิงเป็นกุลสตรีได้เนียนมากจนเราคิดว่า จริงๆ ไม่ต้องใส่ว่านางเอกเป็นคนในยุคปกติก็ได้นะ5555 เพราะนางทำตัวเหมือนคนยุคนั้นเลย

นางเอกเป็นลูกอนุที่โชคดีมากๆ ถึงแม่แท้ๆ จะตายไป แต่แม่เลี้ยงที่เป็นเมียเอกคือดูแลนางดีมาก ดูดียิ่งกว่าลูกแท้ๆ เพราะภายนอกนางเอกเป็นคนดูนุ่มนิ่ม อึนๆ เชื่อฟังหมือนลูกแมว เลยไม่ค่อยถูกรังแก แต่น่นก็แค่รูปลักษณ์ภายนอก จริงๆ นางเอกยั่วโมโหคนเก่งมาก ไทเฮา (แม่พระเอก) เจอยั่วโมโหหน้ามืดทุกรอบที่เรียกเข้าเฝ้าเลย เราแบบฮือ ตลกกก ไทเฮา จะแกล้งนางเอก แต่เจอนางเอกแกล้งมึนใส่จนแพ้ทุกรอบ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเจอนางเอกแกล้งตีรวน เลยจะโมโหก็ไม่ได้ ลงโทษก็ไม่ได้อีก

ส่วนพระเอกเป็นน้องชายของฮ่องเต้ เป็นโรครักความสะอาด ไม่ชอบให้ใครแตะกระทั่งพี่ชายกับแม่ก็แตะไม่ได้ แต่ถูกใจนางเอกที่ดูใสซื่อบริสุทธิ์เลยยอมเข้าหอด้วย เป็นคนทื่อๆ แต่น่ารักมาก รักเดียวใจเดียว พูดน้อยต่อยหนัก หลงเมียมากเวอร์ไปอีก

เรื่องที่เราอ่านแล้วรู้สึกแปลกใจของเรื่องนี้คือ เรื่องนี้ไม่มีนางร้าย/ตัวอิจฉาจ๋าๆ สักคน ทั้งที่อยู่ในวังหลวง มีฮ่องเต้ ขุนนางตั่งต่าง แต่ทุกคนล้วนคอเมดี้ไปหมดเลย 

ฮ่องเต้ ก็ไม่คิดระแวงน้อง เพราะเป็นโรคหลงน้องขึ้นรุนแรง 

ไทเฮา ถึงไม่ชอบนางเอก แต่ก็ไม่ได้กลั่นแกล้ง (เพราะเจอนางเอกตีมึนใส่จนโมโหก่อนทุกที) แค่น่ารำคาญนางตอนส่งผู้หญิงมาให้พระเอกเฉยๆ555 (อ่านละนึกถึงอาม่า อะไรแบบนี้เลย คนแก่ดื้อๆ ที่รักหลานแล้วสปอยแบบไม่สนถูกผิดงี้)

พ่อนางเอก แม่เลี้ยง พี่สาวพี่ชาย ทุกคนก็ดีกับนางเอก ส่วนใหญ่คือเอ็นดูนางเอกส่วนหนึ่ง แล้วมีสติด้วยส่วนหนึ่ง คือไม่รู้จะหาเรื่องไปทำไมเพราะต่างฝ่ายต่างแยกย้ายไปมีครอบครัวของตัวเองแล้ว (ปรบมือให้ความมีสติที่แม่เลี้ยงและพี่สาวส่วนใหญ่ในนิยายจีนไม่มีค่ะ555)

เรื่องดำเนินไม่น่าเบื่อค่ะ ความสัมพันธ์พัฒนาไปทีละขั้นๆ พระเอกก็ไม่ได้หลงนางเอกมากเว่อตั้งแต่เล่มแรก นางเอกก็ไม่ได้ชอบพระเอกตั้งแต่เจอหน้า เราว่าเรื่องค่อนข้างละมุน น่ารัก ทั้งที่ไม่มีตัวร้าย และยาวถึงสามเล่มก็ไม่น่าเบื่อค่ะ เพราะตัวละครมีคาแรกเตอร์ที่ทำให้เรื่องน่าติดตาม ไม่มีดราม่าหนักๆ ค่ะ เรื่องเบาๆ ออกคอเมดี้ด้วยซ้ำ (แนว slice of life)

พระเอกฉลาด ไม่เจ้าชู้ ไม่มีทำตัววัวๆ นอกใจหรือหลงกลหญิงงาม

นางเอกถึงไม่ได้เก่งแมรี่ซู แต่ก็มีสติรู้ว่าตอนไหนควรทำตัวยังไง ไม่ง้องแง้งน่ารำคาญ

ส่วนตัวเราชอบค่ะ อ่านรวดเดียวสามเล่มเลย5555

4/5 คะแนน

สายสุขนิยม ไม่เน้นดราม่าปวดหัว หรือเน้นพล็อตหนักๆ เฉือนคมซ้อนกล ซื้อเลยค่า แนะนำ!