รีวิว สะดุดรักยายถังข้าว / Jiu Xiao Qi เขียน
Jiu Xiao Qi เขียน
พัดลม แปล
เรื่องย่อ
"เฉียวเฟิง" ผู้อยู่เป็นโสดมาจนถึงปัจจุบัน มีปัญหาที่แก้ไม่ตกสามอย่าง หนึ่ง หล่อเกินไป สอง รวยเกินไป และสาม ไอคิวสูงเกินไป...
ตอนนี้รองศาสตราจารย์เฉียวที่เหล่าหัวกะทิต้องคุกเข่าบูชานึกอยากมีความรักขึ้นมา กับใครน่ะเหรอ ก็กับยายถังข้าวที่ชอบมาขอข้าวบ้านเขากินคนนั้น ถามหน่อยซิว่ากลัวไหม?
ว่ากันว่ารองศาสตราจารย์มีแบบทดสอบไอคิวสุดโรคจิตอยู่ชุดหนึ่ง สาวคนไหนอยากเป็นแฟนเขาต้องทำแบบทดสอบให้ได้ 60 คะแนนขึ้นไป ทว่า "หลันซาน" ทำเสร็จภายในสิบนาที ตอบไม่ถูกเลยสักข้อและได้ศูนย์คะแนน แต่กลับได้เป็นแฟนเฉียวเฟิง...นี่เธอกล้าดียังไงหา!?
-----------------------------------
รีวิว
สารภาพว่าตอนแรกเราไม่ได้ตั้งใจจะหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอ่าน เพราะหนึ่งเราไม่ค่อยได้อุดหนุนงานแปลของสำนักพิมพ์กล้วยเท่าไร เพราะผิดหวังมาหลายเรื่อง ทั้งแปดสามี ขันทีสาวฯ และอีกหลายเรื่องมากๆ ที่ไม่ค่อยถูกจริตเรา แต่เราก็หยิบเรื่องนี้มาเพราะ...ไม่มีอะไรจะอ่าน แล้วบังเอิญไปเจอคอมเม้นแนะนำพอดี เราเลยใจง่ายซื้อมา5555
พอเห็นชื่อเรื่อง อ่านเรื่องย่อปกหลัง เราก็มโนพล็อตได้เป็นฉากๆ ว่าจะต้องมาแนวสูตรสำเร็จนิยายรักจีนแน่ๆ นางเอกโก๊ะๆ เปิ่นๆ มีความแง่งอนงุ้งงิ้ง ส่วนพระเอกก็แนวเย็นชา มีปมกับคนรักเก่า สองคนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยแต่มาตกหลุมรักกัน มีเรื่องดราม่ากลางๆเรื่องเกี่ยวกับปมแฟนเก่า และจบแฮปปี้เอนดิ้ง
...แต่เปล่าว่ะ
เราเดาผิดแทบทั้งหมดเลยจ้า5555
นางเอก นางเป็นเวิร์กกิ้งวูแมน เป็นหัวหน้าทีมเซลล์ของรถยี่ห้อหนึ่ง นางเป็นผู้หญิงที่มีความแมน ชิลๆ ไม่เรื่องมาก ไม่ขี้งอนงุ้งงิ้ง แบบที่เราคิดไว้เลย ออกจะเป็นคนบ้าๆ ด้วยซ้ำ ยิ่งมาจับคู่กับเพื่อนนางเอกที่ชอบคิดอะไรแปลกๆ เลยกลายเป็นสีสันในเรื่องที่เกิดความเข้าใจผิดแบบตลกๆ ไปทั้งเรื่องเลย
พระเอก ถ้าจะบอกว่านางเป็นผู้ชายเย็นชา เราว่านางเป็นผู้ชายอึนๆ มึนๆ ที่ฉลาดเกินไปเลยสื่อสารกับมนุษย์ปกติไม่ค่อยเข้าใจมากกว่า นอกจากนี้นางยังมีความหลงตัวเองสูงมากก เพราะถูก
ผู้หญิงจู่โจมมาตลอดตั้งแต่เด็ก แต่เป็นการหลงตัวเองแบบหน้านิ่งๆ มึนๆ ซึ่งตลกมาก
พระเอกเข้าใจผิดว่านางเอกชอบตัวเองเพราะเจอกันครั้งแรกนางเอกพยายามถอดกางเกงนางเพราะเข้าใจผิดว่าเป็นตุ๊กตายาง เพราะอิพระเอกดันไปนั่งหลับตรงโซนจัดแสดงตุ๊กตายาง
ส่วนนางเอกก็เข้าใจว่าพระเอกเป็นคู่เกย์กับพี่ชายของพระเอก เลยตีเนียนไปเล่น ไปขอกินข้าวห้องพระเอกได้อย่างสบายใจ เพราะคิดว่าเป็นเพื่อนสาว ส่วนตาพระเอกก็คิดว่าที่นางเอกพยายามพาตัวเองเข้ามาใกล้ชิดเพราะหลงรักตัวเอง เลยขอโทษนางเอกในใจตลอดว่านางไม่ชอบผู้หญิงที่ไอคิวต่ำ
โอ๊ย จะบ้า คือมันตลกมากที่สองคนนี้คิดกันคนละแบบตลอด แต่ในเคมีเพื่อนสาวของพวกนางก็มีความมุ้งมิ้งคลุมเคลืออยู่ตลอด
ความยาวสองเล่มสิริรวมกว่าหกร้อยหน้า ไม่ทำให้เรื่องยืดยาวน่าเบื่อเลย ออกจะสนุกวางไม่ลงด้วยซ้ำ ถึงตอนปลายๆ เล่มสองจะแผ่วๆ บ้าง แต่โดยรวมแล้วเราค่อนข้างชอบเรื่องนี้มาก (เราชอบมากกว่าเวยเวยฯ ของอรุณอีกนะ แต่มันก็คนละแนวกันอะ เราว่าเรื่องนี้ตัวละครมีมิติกว่า ตลกกว่า)
สรุป ถ้าใครมาแนวสุขนิยม หานิยายรักเบาสมอง คอเมดี้ ไม่เน้นดราม่า พระเอกฉลาด นางเอกไม่งอแง เราแนะนำเลยค่ะ ของมันดจีย์จริงๆ!
เราให้ 4/5 คะแนนเลย
หักคะแนนตรงที่ปลายเล่มสองแผ่วๆ ไปนิดหน่อย เพราะไปโฟกัสคู่เพื่อนนางเอกกับพี่ชายพระเอกเยอะไปหน่อย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น